Automobiel in maart

Er zullen maar weinig mensen die bij het omspitten van hun tuin verwachten een (Ferrari) Dino 246 GTS tegen te komen. Toch was er ooit één begraven… vier jaar lang. Nu vijfendertig jaar wijst niets erop dat de Dino vier jaar onder de grond lag… behalve het kenteken! Een Lancia Aprilia met een speciale cabrioletcarrosserie is bijzonder… helemaal wanneer hij al 75 jaar in dezelfde familie resideert. Matra is een bijzonder merk dat van niets naar wereldkampioenschap Formule I ging in vijf jaar. Hoe deden ze dat? Met de Matra MS 80! Gabriel Voisin was een bijzondere constructeur, niet alleen van auto’s maar ook van vliegmachines. Schrijver Rudy Kousbroek was bevriend met hem! Je zou je kunnen afvragen of alle auto’s een wiel teveel hebben. Zeker wanneer je de Bond Bug rijdt. Je hebt zeker niet meer wielen nodig om spannend te rijden! Vauxhall was de laatste jaren niet echt een heel bijzonder merk. Ooit was dat anders en bouwde het merk legendarische auto’s. Een magnifieke Vauxhall-verzameling in Nederland!

Columns:

Rob Oudshoorn – Een klassieker: de VW Bus

Eoin Young – De F1-verslaving en meer

Ard en Arnoud op de Weegh – Onbegrip!

Aarde

[twocol_one]

Klussen aan huis… het is zeker niet mijn favoriete bezigheid. Toch heb ik een hele tijd lang in mijn vrije tijd bouwvakker gespeeld, al is dat inmiddels al weer jàààren geleden. Het grootste minpuntje was meestal wat er na kwam. Als je dan eenmaal zaterdag ‘s avonds met een gesloopte rug op de bank zat dan moest je verplicht ‘Eigen huis en tuin’ kijken. Toen nog met Myrna, Nico en – ieders favoriet – de ongeloofwaardig enthousiaste Rob de Tuinman. Ik heb nooit begrepen hoe je van een stukje aarde zo lyrisch kon worden. Dat gewroet in de grond… dat gerommel met die planten… nee, gaat het toch echt niet worden voor mij. Dan sprak mij het getimmer, gestuc en gerommel van Nico iets meer aan. Dat zou toch mooi zijn dat je de badkamer in een segment van zeven minuten helemaal klaar hebt. Helaas is de werkelijkheid anders. Dan ben je weken op zaterdag bezig. En hoewel het werk allesbehalve leuk is, maakt de aanblik van zo’n glimmende nieuwe badkamer het dan vaak weer de moeite waard. Zeker wanneer er achteraf niets achter het tegelwerk blijkt te lekken. Nu zou je dat van restauraties van klassieke auto’s ook kunnen zeggen, het werk is vervelend, maar het resultaat is de moeite waard, maar dan sla je de plank toch gevoelig mis (om maar even in klustermen te blijven). Neem nu zo’n Riley Kestrel Big Four Airline saloon… dat moet van begin tot eind mooi zijn.

[/twocol_one] [twocol_one_last]

Het ophalen van zo’n prooi, die ongerestaureerd net zo mooi is als gerestaureerd. Het onderzoeken en tegenkomen van allerlei historische zaken zoals rekeningen, een oude krant of een onderhoudsboekje. De demontage, het bewonderen van die fraaie constructie van de Riley viercilinder… en dan het werken aan al die pracht. Het in elkaar schroeven van gerestaureerde of gereviseerde onderdelen, het repareren van plaatdelen… prachtig! Dat kun je dus echt niet vergelijken met een muurtje stucen. Dat is gewoon rotwerk! De Dino elders in dit nummer moest al gerestaureerd worden toen hij vier jaar oud was. Toch kon je dat de auto niet helemaal kwalijk nemen. Hij was namelijk door een stelletje criminelen mishandeld. Zo wilden ze graag het typeplaatje als souvenir hebben. Dus werd de snijbrander aangestoken en werd het delicate Italiaanse plaatwerk onder invloed van de acetyleenvlam royaal om de typeaanduiding weggesmolten. Ze hadden ook de twee clipjes aan de achterzijde van de typeaanduiding los kunnen maken. Duidelijk kandidaten dus voor de categorie domste crimineel ooit! Zeker als je weet dat ze de (toen vrijwel nieuwe) Dino daarna begroeven in een tuin! Tóch, en daar ben ik heel eerlijk in, heeft deze misdaad ook zijn goede kanten. Niet alleen levert het een prachtig verhaal op maar ik kan tegenwoordig net zo enthousiast als Rob de tuinman naar een stukje aarde kijken. Je weet tenslotte maar nooit wat eronder ligt…

[/twocol_one_last]